İnterrail’i ilk defa kız arkadaşımdan duymuştum. Anlatmıştı işte böyle tren bileti alıp trenle Avrupa’yı şehir şehir geziyorsun falan diye. Baya bir araştırdıktan sonra çok mantıklı geldi. Öyle böyle derken neden olmasın niye yapamayayım hevesiyle neden olmasın dedim? Belki gidecek birisi de bulursam yaparım diyordum, yaparım. Gelin görün ki çoğu kişinin interrail’i bile bilmemesi ve kendim kadar hevesli birini bulamamamın da etkisiyle gidebilmek için hevesim ciddi bir şekilde kırılmıştı.
İşin ilginç yanı, interrail yapan hocalarım var mı varsa onların fikrini alırım diye konuyu okulda birkaç hocama sormamdı aslında. Keşke sormaz olaydım. Neptün’de adres tarifi sormuş gibi bir ifadeyle interrail için “o ne” dediklerinde devlet okulunda okuduğumu iliklerime kadar bir kez daha hissetmiştim.
Sadece üniversitede hocalarım mı interrail diyince garip bir ifadeyle yüzüme bakıyordu sanıyorsunuz ? Bir çok kişi bu konuyu ilk defa duyuyorlardı. Tabi kimseyi bilmedikleri bir konu ile yadırgayamam ama beni bu kadar heveslendiren bir şeyi ballandıra ballandıra anlatırken karşımdaki insanların garip yüz ifadeleri kendimi kötü hissettirmesi acaba yanlış bir şey mi yapıyorum kuşkusuyla hevesimde yavaş yavaş vazgeçmemi sağladı.
Yine yaz, yine güneşin etkisimidir bilinmez ama ölmeden önce yapacaklarım listesinde en zirvede yer alan bu yolculuk için hazırlıklara başladım efendim. Bir ant içme tadında bu post ile size kalıbımı basıyorum ki ölmeden önce ve hazır mevzudan haberi olan ve gitmeyede hevesli arkadaşlar bulmuşken yapıcam diyorum ve şekli çok pis koyuyorum.
Hepinize bayır aşşağı yollar diller alayınızı öperim.
0 yorum:
Yorum Gönder